Als iemand aangeeft dat hij zich eenzaam voelt, betekent dat nog niet dat de persoon in kwestie daar iets aan wil veranderen. Zonder inzet en motivatie van de persoon die eenzaam is, lukt het niet.
Anderzijds, als iemand aangeeft tevreden te zijn met zijn situatie, dan betekent dat niet noodzakelijk dat hij echt niets wil veranderen. Soms wil iemand echt wel veranderingen in gang zetten, maar voelt hij zich niet sterk genoeg.

Soms heeft iemand veel te hoge wensen en verwachtingen ten opzichte van sociale relaties. In die gevallen kan eenzaamheid verminderen door het bijstellen van de wensen en verwachtingen, door iets minder hoge eisen te stellen.

Bij sociale eenzaamheid kan een engagement of aansluiting bij een vereniging een oplossing bieden.
Bij emotionele eenzaamheid gaat het om het niet ervaren van betekenisvolle contacten (partner, ouders, of kinderen) waar je minder impact op hebt.

Sommige mensen willen helemaal niet geholpen worden. Een aantal mensen kan geen vertrouwen meer stellen in anderen. Ze weigeren elke hulp.
Sommige – vooral oudere – mensen willen niks meer, ze zijn vermoeid t.o.v. het leven. Hun leven is voltooid, voor hen hoeft het niet meer. Als de innerlijke prikkel ontbreekt, heeft het weinig zin om er tegen te vechten.

Nog andere mensen kiezen voor een heel andere oplossing : een verandering van denken en het bijstellen van verwachtingen. Zij proberen simpelweg te wennen aan hun eenzaamheid en er een positieve draai aan te geven.